معنی بسوند فاعلی

لغت نامه دهخدا

فاعلی

فاعلی. [ع ِ] (ص نسبی) منسوب به فاعل. رجوع به فاعل شود.
- حالت فاعلی (اسنادی)، آن است که اسم فاعل یا مسندالیه واقع شود. (از دستور زبان فارسی پنج استاد چ دانشگاه ج 1 ص 35). این حالت را فاعلیت هم گفته اند.
- صفت فاعلی. رجوع به صفت شود.
- علت فاعلی، علت فاعله. رجوع به فاعله شود.


صفت فاعلی

صفت فاعلی. [ص ِ ف َ ت ِ ع ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) رجوع به صفت شود.


نعت فاعلی

نعت فاعلی. [ن َ ت ِ ع ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) رجوع به اسم فاعل و رجوع به صفت شود.


علت فاعلی

علت فاعلی. [ع ِل ْ ل َ ت ِ ع ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) صانع و سازنده ٔ هر چیز. (از ناظم الاطباء). امری که مفید وجود شی ٔ باشد و خارج از ذات معلول است. (از فرهنگ اصطلاحات فلسفی). و رجوع به علت شود.

فرهنگ فارسی هوشیار

فاعلی

کناکی پویندگی (صفت) منسوب به فاعل. یا حالت فاعلی. آنست که اسم فاعل واقع شود فاعلیت.


صفت فاعلی

پویه زاب


علت فاعلی

وهان کایک انگیزه ی کاریک


ضمیر شخصی فاعلی

کشاک پویندگی چون: م ی د یم. . . که در پایان پویه آید

واژه پیشنهادی

سوئدی به فارسی

nominativ

کنایی، حالت فاعلی، فاعلی، کاندید شده، تعیین شده،

انگلیسی به فارسی

nominative

فاعلی

معادل ابجد

بسوند فاعلی

313

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری